Cyfrowe dziedzictwo kulturowe w strategiach rozwoju

Cyfrowe dziedzictwo kulturowe w strategiach rozwoju

Współczesne zaobserwować można stopniowe odchodzenie od kultywowania pewnych tradycji, przykładowo związanych z wytwarzaniem rękodzieła, folklorem, ale także kulinarnych czy uprawowych. W dużej mierze wynika to z przemian społeczno-gospodarczych i kulturowych, ale także geopolitycznych. Z kolei dziedzictwo cyfrowe powstaje na gruncie rozwoju technologicznego.

Cyfrowe dziedzictwo kulturowe wyrasta na gruncie rozwoju technologicznego, ten z kolei wpływa na zmiany zachowań konsumenckich, zmiany rynkowe, wreszcie przemiany kulturowe, dotyczące choćby sposobów komunikacji, nawiązywania relacji czy też zawiązywania się społeczności. Szeroko rozumiany rozwój społeczno-gospodarczy powinien opierać się na dorobku cywilizacji i wiedzy historycznej, a nie odrzucać je. Wpisuje się to w koncepcję harmonijnego, zrównoważonego rozwoju poprzez ewolucję, a nie rewolucję. Poznanie dziedzictwa kulturowego wymaga zapoznania się z tradycjami, z tym co było i co pozwala dołożyć coś od siebie do tego, co jest polską kulturą i polską nauką.

Cyfrowe dziedzictwo kulturowe powinno mieć szansę zaistnieć w strategiach rozwoju regionalnego.

Zagadnień związanych z cyfrowym dziedzictwem kulturowym nie mogło zabraknąć na konferencji naukowej pt. Dziedzictwo Kulturowe Małopolski w Strategii Rozwoju. Celem konferencji była m.in. prezentacja projektu naukowo-badawczego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie z programu pod nazwą „Nauka dla Społeczeństwa”, ogłoszonego przez Ministra Edukacji i Nauki, nr NdS/529080/2021/2021, pt. Włączenie zanikającego dziedzictwa kulturowego do innowacyjnej strategii rozwoju obszarów wiejskich (RuralStrateg). Szereg zagadnień związanych z cyfrowym dziedzictwem kulturowym zostało poruszonych przez dr inż. Karola Króla z Laboratorium Cyfrowego Dziedzictwa Kulturowego URK, który zauważył, że:

Dr inż. Karol Król: „Cyfrowe dziedzictwo kulturowe powinno mieć szansę zaistnieć w strategiach rozwoju regionalnego, podobnie jak „klasyczne formy dziedzictwa kulturowego”, utożsamiane najczęściej z obiektami sakralnymi, kulinariami, rzemiosłem oraz tradycjami i zwyczajami ludowymi. Tymczasem, także cyfrowe dziedzictwo kulturowe, podobnie jak dziedzictwo materialne i niematerialne, ma swoje muzea, ma pasjonatów, którzy gromadzą, restaurują i promują eksponaty – sprzęt i oprogramowanie. Ma swoje inicjatywy oddolne i społeczność zainteresowaną jego zachowaniem i promowaniem. Nie bez znaczenia jest dynamiczny rozwój nowych technologii, który to sprawia, że „30 lat w cyfrowym ekosystemie jest jak 300 lat w budownictwie i architekturze”. Dlatego też cyfrowe dziedzictwo kulturowe powinno znaleźć swoje miejsce w opracowaniach strategicznych. Wciąż prowadzone są badania nad cyfrowym dziedzictwem kulturowym obszarów wiejskich, jako tym mniej poznanym, a związanym choćby ze sposobami internetowej promocji agroturystyki.”

Czytaj także: Mogłoby się wydawać, że na archaicznie wykonanych stronach internetowych gospodarstw agroturystycznych rustykalne elementy cyfrowego folkloru będą występowały często. Tymczasem badania pokazały, że tak nie jest… [więcej]